Tsead Bruinja

Toen Tsead Bruinja in 2019 Dichter des Vaderlands werd, omschreef de benoemingscommissie hem als ‘een dichter die in eerlijke, eenvoudige woorden zowel gevoelig als scherp kan zijn, die een inval of anekdote tot gedicht kan verheffen en rauwheid en lyriek afwisselt’.

In 2003, als Trudy Kramer hem vastlegt voor het tijdschrift Noorderbreedte, een podium voor de noordelijke schrijvers dat ze met haar man Ger Siks oprichtte, staat Bruinja op het punt te debuteren met Dat het zo hoorde, zijn Nederlandstalige debuut. Drie jaar eerder was zijn eigenlijke debuut, in het Fries, verschenen: De wizers yn it read (De wijzers in het rood). Kramer heeft met dit portret geprobeerd Bruinja’s weerbarstigheid en tweetaligheid te vangen.

Bruinja liet in 2003 aan Noorderbreedte weten: ‘Vroeger wilde ik alles overhoop halen. Nu wil ik goede gedichten schrijven. Mijn gedichten moeten iets neerzetten waarvan ik denk: wat een gekke machine en wat apart dat dit er uit komt! Werk dat tot de verbeelding van mijn lezers spreekt en dat me zelf ook bezighoudt nadat het geschreven is. Het moet werk zijn dat duidelijk in een traditie staat, maar ook voor een deel met die traditie breekt.’

Hij verzorgde vele multimediale optredens op festivals en werkt graag samen met beeldend kunstenaars, typografen en vormgevers. Zijn werk is niet alleen in boeken maar ook op gebouwen, pleinen en in winkels te lezen. In 2018 was op de scheve Leeuwarder toren de Oldehove het videokunstwerk ‘Foarlopich lân / Voorlopig land’ van hem, Herman van Veen (muziek) en Jules van Hulst (beeldcollage) te zien. Zijn Friese bundel Angel kwam uit op krantenformaat en als pdf. Kortom: Bruinja is iemand die geen middel schuwt om poëzie te maken en te presenteren.