Rita Törnqvist-Verschuur

Van 1959 tot 1969 woonde Rita Törnqvist-Verschuur in het Zweedse Uppsala, waar ze Scandinavische talen en Oudgrieks studeerde. Met haar literaire vertalingen introduceerde ze o.a. de dichters Lars Gustafsson en Tomas Tranströmer in Nederland en Jan Wolkers in Zweden. Daarbij was ze de vaste vertaalster van de Zweedse kinderboekenschrijfster Astrid Lindgren. Ze beschouwde haar als een vriendin en vroeg voorbeeld en schreef een boek: Astrid Lindgren, een herinnering (1992).

‘Ik was nog een kind toen Pippi Langkous uitkwam en ben pas beginnen te vertalen met Rasmus en Karlsson. Eerlijk gezegd ben ik bang om herinnerd te worden als de vertaalster van Pippi Langkous, dat zou ik onrechtvaardig vinden. Bovendien heb ik vanaf de jaren zeventig nog maar weinig vertaalwerk gedaan, en dan vooral van volwassenboeken van bijvoorbeeld Torgny Lindgren, en heb ik me op het schrijven van mijn eigen boeken toegelegd.’

In 1976 debuteert ze met Ze snappen er niets van en in 1977 verschijnt Wie is hier eigenlijk de baas?, een briefwisseling met haar dan elfjarige dochter, de illustratrice en kinderboekenschrijfster Marit Törnqvist. Het is de start van een oeuvre ‘waarin veel aandacht is voor de binnenwereld van kinderen,’ aldus Joke Linders. ‘Hier ontwikkelde ze het vermogen op papier te zetten wat kinderen zelf niet kunnen vertellen.’ In de jaren negentig wordt haar werk autobiografischer en publiceert ze vooral voor volwassenen.

Dit portret is gemaakt door collega-schrijver en illustrator Harrie Geelen. Törnqvist-Verschuur is een groot liefhebber van zijn werk. ‘Het mooiste boek van Imme [Dros] en/of Harrie. Hoe kies je dat? Ik trek er zo een dozijn uit mijn boekenkast. (…) Ik wil er zes. Zes mooiste boeken op een rij.’ Geelen ontving voor zijn illustratieve werk diverse Penselen en werd in 2014 Ridder in de orde van de Nederlandse Leeuw voor zijn totale oeuvre.