Terug Online exposities Zoeken

Boudewijn Büch

(1948-2002)
Met de autobiografische roman De kleine blonde dood brak Boudewijn Büch halverwege de jaren tachtig door als schrijver. En met de ontdekking dat de meest dramatische aspecten aan dat boek niet op waarheid berustten, begon de reputatie weer af te brokkelen.
De afbeelding toont een kunstzinnig portret van Boudewijn Büch. Gemaakt door: Willem Schrofer
Vervaardigd 1967
Techniek Olieverf op doek
Afmetingen 92 x 67 cm

Boudewijn Büch

door Willem Schrofer 1898-1968

Toen Willem Schrofer hem in 1967 portretteerde, was Boudewijn Büch (eigenlijk Buch, zonder umlaut) net scholier-af. Zijn literaire loopbaan moest nog helemaal beginnen. Schrofer was een bekende Hagenaar: tot 1963 was hij docent aan de Haagse kunstacademie geweest en hij was medeoprichter van kunstenaarsgroep Verve. Zijn atelier was een ontmoetingsplaats voor kunstenaars, ontwerpers en schrijvers. Büch kan er zijn geïntroduceerd door zijn artistieke vrienden of door zijn oud-docent tekenen, de verleidelijke Marianne Verweij, met wie hij jarenlang een intensief contact zou onderhouden.

In 1968 was Büch eindelijk ‘cum laude met negens en één tien na zeven jaar van die pest-ulo geslaagd’. Dat was nadat hij van het Leidse Bonaventuracollege was getrapt. Hij was superieur begaafd en een eigenzinnig autodidact, en dat maakte hem op school onhandelbaar. Met het diploma op zak verhuisde hij van zijn ouderlijk huis in Wassenaar naar Leiden, waar hij aan zijn MO-akte Nederlands begon. Al in zijn schooltijd schreef hij gedichten en zijn grote en grillige talent was toen voor velen al zichtbaar.

In 1981 debuteerde Büch met de roman De blauwe salon en een paar jaar later brak hij door met De kleine blonde dood, een roman over de dood van zijn gefingeerde zoontje Mickey. Centraal in zijn oeuvre als romanschrijver staan zijn hardvochtige vader en de moeizame familieverhoudingen. Naast schrijver was Büch een gedreven bibliofiel, verzamelaar, eilandenfanaat en tv-persoonlijkheid. Misschien wordt hij niet beschouwd als Groot Schrijver, maar niettemin wist hij met zijn ongebreidelde enthousiasme bij een breed publiek de interesse voor literatuur nieuw leven in te blazen.