Artikelen

Yannick Dangre
Vrolijke vrienden
De twee Tachtigers Willem Kloos en Hein Boeken voerden bijna een halve eeuw een intense correspondentie, waardoor hun vriendschap één van de best gedocumenteerde literaire vriendschappen uit ons taalgebied is. Yannick Dangre leest de brieven, waarin de hiërarchie tussen de literaire superster en de literaire waterdrager pijnlijk duidelijk wordt. 
De weg naar vergetelheid
Het boek Ik van Bert Schierbeek uit 1951 is de allereerste experimentele roman in ons taalgebied. Met gezonde tegenzin zette Yannick Dangre zich aan de lezing ervan, daartoe gestimuleerd door het feit dat het op 28 juni honderd jaar geleden is dat de schrijver werd geboren. Tot zijn verrassing werd hij na een pagina of tien meegesleurd door diens woordenvloed. 'Hij verwoordt het op zo'n manier dat je als lezer in de ban raakt.'
Moordenaar met een maar
In 1916 werd Hein Boeken vrijgesproken van de moord op zijn vrouw omdat de rechter oordeelde dat zijn daad hem 'niet kan worden toegerekend'. Was hij desondanks toch een 'wurger' en een 'geile viespeuk', zoals hij vele jaren later werd neergezet door Boudewijn Büch? Als een ware detective buigt Yannick Dangre zich over deze cold case. Was hier wel of niet sprake van euthanasie...?
Shame on me

Anders dan nu was het in de vorige eeuw onder schrijvers not done de televisie au sérieux te nemen. Toch was er toen ook een uitzondering en zeker niet de minste: Gerrit Komrij. In 1976 was hij zelfs een jaar lang tv-criticus voor NRC Handelblad. Wat boeide hem zo in het medium, vraagt Yannick Dangre zich af, gebogen over het typoscript van Horen, zien en zwijgen.