Artikelen

Yannick Dangre
Antiheld

Een van de bekendste karaktermoorden in de Nederlandse letteren (al was betrokkene het met die omschrijving niet eens) was de recensie in de NRC waarmee Willem Frederik Hermans in september 1978 Een mooie tijd om later te worden, het vierde in de reeks dagboeken van C. Buddingh’, afserveerde. Een uppercut die ‘de hartelijke huisvader’ en ‘gezellige drinker’ niet meer te boven gekomen zou zijn.
Vrolijke vrienden
De twee Tachtigers Willem Kloos en Hein Boeken voerden bijna een halve eeuw een intense correspondentie, waardoor hun vriendschap één van de best gedocumenteerde literaire vriendschappen uit ons taalgebied is. Yannick Dangre leest de brieven, waarin de hiërarchie tussen de literaire superster en de literaire waterdrager pijnlijk duidelijk wordt. 
De weg naar vergetelheid
Het boek Ik van Bert Schierbeek uit 1951 is de allereerste experimentele roman in ons taalgebied. Met gezonde tegenzin zette Yannick Dangre zich aan de lezing ervan, daartoe gestimuleerd door het feit dat het op 28 juni honderd jaar geleden is dat de schrijver werd geboren. Tot zijn verrassing werd hij na een pagina of tien meegesleurd door diens woordenvloed. 'Hij verwoordt het op zo'n manier dat je als lezer in de ban raakt.'
Moordenaar met een maar
In 1916 werd Hein Boeken vrijgesproken van de moord op zijn vrouw omdat de rechter oordeelde dat zijn daad hem 'niet kan worden toegerekend'. Was hij desondanks toch een 'wurger' en een 'geile viespeuk', zoals hij vele jaren later werd neergezet door Boudewijn Büch? Als een ware detective buigt Yannick Dangre zich over deze cold case. Was hier wel of niet sprake van euthanasie...?